Dromen worden werkelijkheid!

Nog heel even en dan komt ‘ie uit: het kinderboek Kalle waarvoor ik de illustraties heb gemaakt!

Het verhaal is niet alleen spannend en een echt page turner, als lezer leer je ook veel over hoe ratten leven (het is geschreven door een bioloog).

Wat ik er zelf nog extra leuk aan vindt; dit boek staat voor mij symbool voor je dromen realiseren!

Ik wilde al lange tijd een kinderboek illustreren. Ik kwam in contact met KNNV Uitgeverij en – toeval of niet – ze vonden mijn tekenstijl passen bij dit spannende verhaal over ratten en vroegen of ik de illustraties wilde maken! Ik wist niet precies waar ik aan begon, maar ik heb ja gezegd en ben ervoor gegaan. Soms was het makkelijk en genieten, soms was het moeilijk en vooral doorzetten. Maar ik heb genoten!

Want dit boek (en toevallig ook nog eens het verhaal en de hoofdpersoon Kalle) hebben met geïnspireerd: om te geloven in jezelf, avonturen aan te gaan, en je dromen waar te maken.

Mijn neef van 10 – vond het trouwens mateloos interessant: hoe kom je van een verhaal tot de illustraties? Dus ik heb hem uitgelegd hoe ik te werk ging en hebben we samen hoofdstuk 10 aangepakt. Beginnend met lezen van het hoofdstuk, bepalen welke scènes illustreerbaar zijn, en welke scène het meest pakkend/meeslepend is. En nadat de keuze voor de scène was gemaakt, bepalen hoe ik die in beeld wil brengen: welk perspectief, welke personen moeten erin komen, hoe zien ze eruit en geef ik hun emoties aan, welke sfeer is er. Inspiratieplaatjes zoeken, schetsen van de contouren, en uiteindelijk tekenen met de verschillende fineliners.

Hij stond zo te popelen om het boek te mogen lezen, dat we hem maar hebben gevraagd om het manuscript te lezen voordat het boek uit is, en als kinderrecensent zijn ongezouten mening te geven (ws zelfs op zijn YouTube vlog; wordt vervolgd!).

Vanaf eind april is het boek te koop (voor kinderen vanaf ca 10 jaar). En nu al te reserveren via Bol.com 😉

Tekenen en leren ineen met TEDtalks

Ik wil beter worden in portretten tekenen en er dus flink mee oefenen. En ik hou van nieuwe dingen leren en delen met anderen, zeker op het gebied van persoonlijke groei en kinderen opvoeden. Dat combineer is sinds kort op een leuke manier m’n andere blog Growing Kids (‘krachtvoer voor je kids, inspiratie voor jezelf’)!

Ik luister regelmatig TEDtalks, omdat ze zo inspirerend en leuk zijn, en kort duren dus ff tussendoor kunnen. Naderhand denk ik vaak “dat is ook interessant voor andere mensen! Dat wil ik graag met anderen delen!” Dus zet ik ze sinds kort op m’n Growing Kids blog.

Maar ik zou ik niet zijn als ik de TEDtalk video’s er alleen maar simpel copy-paste met een klein tekstje zou plaatsen. 

Om lezers met weinig tijd een handje te helpen (en stiekem ook om het net nieuw geleerde zelf beter in me op te nemen), maak ik een soort samenvatting. Die voorzie ik van een ‘getekende header’ met portret en wat triggerende uitspraken van de spreker. Zo oefen ik weer met portretten tekenen, en het is een leuke manier om lezers te verleiden de blog verder te lezen en de video te bekijken. Tijdrovend, maar tegelijk waardevolle investering, want ik neem de stof veel beter in me op, én verbeter voortdurend m’n tekenskills, teksten schrijven, MarCom ervaring 🙂 En oja, ik vind het ook gewoon leuk om te doen.

De TEDtalk posts zijn nog ‘work in progress’. Ben nog aan het puzzelen wat goed leesbaar is, wat leuk werkt, en wat qua tijd doable is. Maar in plaats van wachten met posten tot ik het helemaal heb uitgedacht, sta ik mezelf toe om gewoon de imperfecte posts te plaatsen, en al doende te leren en steeds verder te verbeteren.

–

potlood, balpen, kleurpotlood

Dromerig

Ik hou van dromerige, sprookjesachtige tekeningen en schilderijen. Omdat ze ruimte geven aan je eigen fantasie, aan emotie. En ik hou van het contrast van krachtig versus zacht.

Het was heerlijk om uit te proberen en te spelen met dán weer even krachtig aanzetten, dan beetje zachtere lijnen maken, sommige delen open laten, subtiele lijntjes toevoegen.

–

kleurpotlood

Ik kon ’t niet laten…

Een oud-collega stuurde met een appje. De foto bij het account is van haar kleinzoon. En wát voor foto! Ik smolt! Kon het niet laten om direct een tekening te maken, ook al had ik het eigenlijk veel te druk met andere dingen.

Al snel bleek het houtskool te grof voor het kleine formaat van de tekening (A5 kaart, zodat ik ‘m aan haar op kon sturen ;)) en werd het daardoor verrekte lastig om het precies te laten lijken. Maar was toch erg leuk om te doen! En om zo snel te werken. En haar weer eens een berichtje te sturen (want ze is een schat!).

–

houtskool

Zelfportret (nou ja, bijna dan)

Niets zo fascinerend als gezichten van mensen. Ik kan het niet laten; ik kijk altijd naar de vorm van een gezicht; een specifieke vorm van de mond, de aansluiting op kin en neus. De kaaklijn, jukbeenderen. En de ogen. Zo intrigerend en zo veelzeggend, zeker als je ze echt goed bekijkt…

Ik zou niets liever tekenen dan portretten. Maar het is zo verrekte moeilijk om goede portretten te tekenen! Als ze (net) niet lijken, voel ik altijd die teleurstelling; het portret is mislukt… En ze lijken vaak niet goed genoeg (naar mijn zin iig).

Maar hoe word je beter? Door te oefenen. Véél te oefenen.

Dit zelfportret klopt niet helemaal (iets te lang), maar het was ook best lastig om de verhoudingen goed te krijgen met alleen het kleine foto’tje van m’n iPhone als voorbeeld.

Hoe dan ook, het was heerlijk om te spelen met kleur, met wit laten en donker aanzetten. Op naar de volgende portret! Uren maken, techniek verbeteren, maar vooral ook: genieten!

btw: ik vind de minder affe versie hieronder misschien wel interessanter dan de bovenstaande met 2 affe ogen?…

–

pastelpotlood op papier